Anneaannem...

Anneannem gitti maalesef, 2 ay kaldi ama hic anlamadik nasil gecti 2 ay...Simdi ise ben, sabahlari asagiya inerken "Annennem Turkiye'ye gitti" diyorum, cunku beni asagida hep anneannem karsilardi "Gunaydiiiiiin" diye. Hep agzimda anneanne kelimesi var, cok alisimisim.. Bugun vitaminimi yerken, "bu serra'nin vitamini, bu anneaannemin ilaciii" dedim. Mutfaktayken, "bu anneannemin onlugu; anne, anneanemin onlugunu tak" diyorum.

Anneanneme coook tesekkurler, cunku hayatimda buyuk degisiklikler oldu: bana lazimligi ogretti anneannem, ve de kendi kendime yemek yemeyi; boylelikle Abla oldum ben:) Sonra, yemeklerden sonra, banyodaki sandalyenin ustune cikip, kendi kendime ellerimi ve agzimi sabumla yikamayi... "Cok usuduk, ayaklarimi ort" demeyi... " tesekkurler" , "efendiiiim" demeyi, "verir misin, yapar misin, verebilir misin, yapabilir misin" demeyi, "yapabilirim, alabilirim" demeyi ogretti anneannecim...

Bir de komik bir sey anlatayim; dun aksam koltuga yattm :"Baba bana masaj yap" dedim :), sonra babam masaj yapmaya basladi, ve "Ahhh dizlerim cok agriyor" dedim:)

Anneme diyorum, "anneannemi ozledim, cagiralim gelsin" diye, annem de diyor ki "biz Turkiye'ye gidecegiz"; evet biz de ucaga binip Turkiye'ye gidecegiz.

Anneannemin yeri:) Burada camin onunde otururdu hep, bana kitaplar okurdu. Ben de dizlerine tirmanirdim.

Havaalanina giderken arabada..